Dzień Kobiet. A z tej okazji…

Dzień Kobiet… Święto, które jest niesmaczne dlatego, że wymyślili je komuniści – żeby kobiety, które wsadzili na traktory poczuły się przez jeden dzień kobietami (otrzymawszy rajstopy i tulipana). Święto, dla którego feministki są tym, czym Herod dla Towarzystwa Przedszkolnego (że ukradnę porównanie Pratchettowi). Święto, które w sercu kobiet budzi zadowolenie z tego, że są kobietami – bo przez jeden dzień nie muszą zmywać garów. I święto, które mnie skłania do przemyśleń na temat kobiet.

Kiedy dziś słyszę hasło „feministka” czuję się jak mój kot na widok gołębia – zastygam nieruchomo i zastanawiam się: co to, do czorta, jest? Bo dzisiejsza feministka z taką prawdziwą ma tyle wspólnego co ja z zakonnicą. Bo zamiast kobiety, która jest świadoma tego, że jest Człowiekiem, mamy wariatki wściekające się, że ktoś im otworzył drzwi. Czy też panienki usprawiedliwiające swoje lenistwo tym, że są feministkami, a zatem nie będą zmywać garów i myć kibla. No i przede wszystkim mamy stado tych kobiet, które najsilniej działają mi na uzębienie: to te, które wykrzykują wielkie hasła o tym, że kobieta to nie tylko ciało, lecz przede wszystkim umysł! Znalazły się, odkrywczynie. A cieszyć się tym, że Bozia dała cycki i wielokrotne orgazmy, zamiast gadać o swoim intelekcie! Jak ktoś ten intelekt ma, to cycki go nie przysłonią. Poważnie.

Dlaczego kobiety muszą dorabiać ideologię do bycia kobietami? Bardzo szanuję feministki angażujące się w akcję pomocy skrzywdzonym kobietom, wiem, że bardzo ważne jest to, by kobiety głośno mówiły o swoim prawie do decydowania o swoim ciele (aborcja, antykoncepcja). Ale nie potrafię szanować przyklejania sobie miniaturki biustu na czoło – żeby zwrócić uwagę, gdzie się ma oczy (taką akcję promowała np. Marion Cotillard, patrz: Forehead Tittaes). Drogie Panie, nie wygłupiajmy się i nie mydlmy nikomu oczu. Jeśli nie chcemy, żeby mężczyźni patrzyli na nasze biusty/pupy etc., to nie nośmy ciuchów, które te elementy podkreślają. Proste. Jeśli będziemy krzyczeć, że chcemy być szanowane, to będziemy tylko śmieszne. Szacunek wyniknie sam z siebie, jeśli same nauczymy się szanować – dlatego krzyk zostawmy raczej na namiętne noce. Których Wam (i sobie) z okazji Dnia Kobiet jak najwięcej życzę!

Dziś proponuję posiłek, który jest w smaku jak prawdziwa kobieta: elegancki, delikatny, gładki, z ostrymi nutami, a na koniec śmietanowo-słodki, chociaż ciemny jak noc. Czyli: pierś z kurczaka marynowana w białym półsłodkim winie oraz rozmarynie i lubczyku (i czosnku) na poduszeczce szpinakowej, pod kołderką z ananasa i sera pleśniowego. Oraz mus czekoladowy z malinami i bitą śmietaną. I do tego białe półsłodkie wino. 
A przygotuje to wszystko pan w stylu Johnny’ego Deppa…

Pierś z kurczaka na poduszeczce szpinakowej i pod kołderką serowo-ananasową

Składniki:

• 2 filety z kurczaka,
• ananas z puszki,
• ser pleśniowy,
• szpinak,
• 1 biała cebula, kilka ząbków czosnku,
• pieczarki,
• śmietana, ser pleśniowy, pieprz cytrynowy, majeranek, koperek;

i na marynatę:

• białe półsłodkie wino,
• śmietana,
• oliwa z oliwek,
• rozmaryn,
• liść lubczyku (pamiętajmy, że jest to przyprawa magiczna, służąca rozkochaniu w sobie nakarmionej nią ofiary),
• czosnek, sól, pieprz cytrynowy.

Kurczaka najlepiej jest zamarynować dzień wcześniej. Znana jest nam pewnie sytuacja, kiedy wrzucony na patelnię soczysty flet zmienia się suche wióry. Jeśli jednak zastosuje się pomysł z dobowym marynowaniem kurczaka – wówczas pozostanie on delikatny, soczysty i będzie kremowy w smaku. Jak to osiągnąć? Mieszamy trochę śmietany (wystarczy 12%), 2 łyżki oliwy, pół kieliszka wina i przyprawy, porządnie smarujemy tym kurczaka i zostawiamy go na dobę w lodówce. Następnego dnia wrzucamy drób na patelnię beztłuszczową i smażymy w marynacie. Wychodzi nam cudo. Jest to smak idealny.

O szpinaku piszę dość często, niemniej nie każdy musi sięgać do archiwalnych odcinków, dlatego skrótowo powtórzę: mrożony (bo najwygodniej) szpinak podsmażamy z cebulą i pieczarkami, a jak się rozpuści dodajemy przyprawy, ser topiony (b. zagęszcza), śmietanę i na koniec ser pleśniowy. Z tak przygotowanego szpinaku robimy poduszeczki na talerzach i wykładamy na to filety z kurczaka. 

A na kurczaku kładziemy ser topiony i układamy ananasa… Kompozycja ta jest wprost perfekcyjna. Ostry smak szpinaku z serem pleśniowym i czosnkiem, słodki ananas i kremowy kurczak – czego chcieć więcej? 
Hm…, np. czegoś na deser…

Mus czekoladowy

Składniki:

• 2 gorzkie czekolady,
• śmietana 30% (400 g),
• cukier, cukier waniliowy,
• konfitura z malin,
• łyżka masła,
• 2 żółtka.

Rozpuszczamy czekoladę zmieszaną z odrobiną śmietany, masłem i żółtkami. Czekolada po rozpuszczeniu ma być gęstą, połyskującą masą – ale trzeba uważać, żeby się nie przypaliła. Wstawiamy ją na chwilę do zamrażarki, żeby wystygła. 

 





W międzyczasie ubijamy śmietanę z cukrami (cukier waniliowy dodaje wspaniałego aromatu). Kiedy śmietana jest gotowa, dzielimy ją w proporcjach mniej więcej 2/3 + 1/3 i do 2/3 dodajemy czekoladę: miksujemy to razem na wolnych obrotach. 

Gdy masa jest już idealnie gładka, do pucharków nakładamy konfiturę z malin (zresztą jaką kto lubi: może być równie dobrze truskawkowa, porzeczkowa, wiśniowa itd.), na to wykładamy mus czekoladowy, a na wierzch kładziemy bitą śmietanę.

Czy trzeba opisywać ten smak?

I tak raz jeszcze życzę Wam, drogie Panie, pięknego Dnia Kobiet, a z tej okazji licznych i urozmaiconych rozkoszy.

Smacznego!